Kangurular yavaş ilerlerken tüm dört ayaklarını ve kuyruklarını kullanırlar.
Kangurugiller (Macropodidae), iki ön dişli bir keseli familyası. En çok tanılan keseliler olmakla birlikte, Avustralya faunasının en tipik temsilcileridir. Modern zoolojide artık yanlız bir familya olarak kabul edilen Sıçankangurusugillerden daha iyi ayırt edilebilinmeleri için Asıl Kangurugiller de denilir.
Kangurugillerin en çok dikkati çeken ortak özelliği, arka bacaklarının ön bacaklarından çok daha büyük olmasıdır. Ancak bazı türler hoplayarak ilerlemeyi bırakıp ağaçlarda yaşamaya başlamıştır ve bu türlerde ön ve arka bacakların büyüklüğü arasındaki fark daha azdır. Dengeyi sağlamak için veya da destek olarak kullandıkları kuyrukları daima uzun, kaslı ve çoğunlukla tüylü olur. Familyaya mensub türlerin vücut yapısı birbirine çok benzesede ölçüleri çok farklıdır. Kafaları küçük ve uzundur. Geri geri gidemeyen tek hayvandır.
Bitki koparıp yemek ve destek almak için kullandıkları ön ayaklarında beş parmakları vardır. Arka ayaklarında ise baş parmak eksiktir. İkinci ve üçüncü parmak ise birleşmişdir.
Kangurugiller Avustralya'da, Yeni gine'de, Tazmanya'da ve yakınlarda bulunan adalarda yaşar.
Kangurugiller birbirinden farklı habitatlarda yaşar: Çalılık bölgelerde yaşayanlar, dağlık bölgelerde yaşayanlar ve hatta ağaçlarda yaşayanları vardır. Genelde gece aktif olurlar, ancak bazı zamanlarda gündüzleri de rastlanabilirler. Çoğu türler belli bir sosyal yapısı olmayan gruplar içersinde yaşar.
Kangurular gereken sürata göre iki farklı ilerleme yöntemi uygular: Yüksek süratda arka bacakları ile hoplayarak ilerlerler. Kuyruk havada kalır ve dengeyi sağlamak için kullanılır. Bu şekilde 50km/h hıza ulaşabilirler. Dev kangurular her hoplayışlarında 9 m atlayabilir. Yavaş ilerlerken tüm dört ayaklarını ve kuyruklarını kullanırlar.
Ağaç kanguruları hoplamaz ama çok iyi tırmanır. Kısa kuyruklu Quokka'lar ve Filander daima dört ayak üzerinde gider.
Kangurugiller otoburdur. Yaşadıkları bölgeye göre farklı bitkilerden beslenirler. Diğer kıtalarda, doğada çift toynaklıların doldurduğu yeri Avustralya'da kangurugiller doldurur. Hatta sindirim sistemleri bile onlarınki gibi, özel mikroorganizmaların yardımı ile zor sindirilen bitkileri, bölünmüş mide odalarında sindirmeye yönelik gelişmiştir. Hatta bazen geviş getirirler. Bu iyi gelişmiş sindirim sistemi verimsiz bölgelerde de yaşayabilmelerini sağlar.
Dişi kanguruların, içinde dört memeleri olan iyi gelişmiş bir keseleri vardır. Dişi sadece tek bir yavru doğurur (çok nadir 2). Bütün keselilerde olduğu gibi kangurugillerde de gebelik kısa sürer (20 ila 40 gün) ve yavrular henüz fazla gelişmemiş şekilde doğar. Yavru doğumda ancak 2 cm büyüklükte ve 1 gram ağırlıkta olur. Yavru kendi kendine kesenin içine tırmanır, bir memeye asılır ve memeyi 2 - 3 ay boyunca ağzından bırakmaz. Yaklaşık 6 ay sonra ilk kez keseden dışarı çıkar. 8 aylık olunca artık keseye sığmıyacak kadar büyümüş olur. Bundan sonra süt emebilmek için artık kafasını kesenin içine sokması gerekir, çünkü kanguru yavruları 1 yaşına varana kadar süt ile beslenir.
Kangurugiller 11 cinse ayrılır. Eski sınıflandırmalarda Sıçan kangurusugiller'de bu familyaya sayılırdı. Artık ayrı bir familya olarak kabul edilirler.
Cinslerin arasındaki akrabalık dereceleri bu diagram'da gösterilmiştir. Bu diagram 2004 yılında Marcel Cadillo'nun yaptığı birçok araştırmalar sonuncu ortaya sürülmüştür. (Quelle)
Kangurugiller (Macropodidae)
├──Lagostrophus (Tasmalı tavşan kangurusu)
└──Macropodinae
├──Çalı kanguruları
│ ├── Dorcopsis
│ └── Dorcopsulus
└──N. N.
├── Dendrolagus (Ağaç kanguruları)
└── N. N.
├── N.N.
│ ├── Petrogale (Kaya kanguruları)
│ └── Thylogale (Filander)
└── N.N.
├── Lagorchestes (Tavşan kanguruları)
└── N.N.
├── Setonix (Kısakuyruklu kanguru)
└── N.N.
├── Onychogalea (Dikenli kangurular)
└── N.N.
├── Macropus (Dev kangurular, Dağ kanguruları ve Volabiler)
└── Wallabia (Bataklık volabileri) 
